- spocząć w grobie
- spocząć w grobie {{/stl_13}}{{stl_7}}'umrzeć, zostać pochowanym': {{/stl_7}}{{stl_10}}Spokój zyskał wtedy, gdy spoczął w grobie. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
spocząć w grobie
Look at other dictionaries:
spocząć — dk Xc, spocznę, spoczniesz, spocznij, spocząćczął, spocząćczęła, spocząćczęli, spocząćcząwszy spoczywać ndk I, spocząćam, spocząćasz, spocząćają, spocząćaj, spocząćał 1. podn. książk. «usiąść, położyć się, zwykle dla odpoczynku, nabrania sił;… … Słownik języka polskiego
spocząć — Akcent spoczywa na czymś zob. akcent 1. Coś spoczywa na czyichś barkach zob. bark. Spocząć gdzieś na wieki zob. wiek 5. Spocząć na laurach zob. laur. Spocząć w Bogu zob. Bóg 10. Spocząć w grobie zob. grób 3. Spoczywać na marach zob … Słownik frazeologiczny
grób — 1. Być, stać nad grobem; chylić się do grobu; być jedną nogą w grobie, na tamtym świecie; wybierać się na tamten świat «być bardzo starym, chorym, bliskim śmierci»: Już był jedną nogą na tamtym świecie, ale siostry uratowały go kroplówkami. E.… … Słownik frazeologiczny
grób — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. grobu, Mc. grobie {{/stl 8}}{{stl 7}} miejsce, gdzie składa się ciało zmarłego, najczęściej w trumnie (czasem urnę z prochami), otaczane szacunkiem; zwykle dół w ziemi, na którego miejscu po zasypaniu, znajduje… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spoczywać — Akcent spoczywa na czymś zob. akcent 1. Coś spoczywa na czyichś barkach zob. bark. Spocząć gdzieś na wieki zob. wiek 5. Spocząć na laurach zob. laur. Spocząć w Bogu zob. Bóg 10. Spocząć w grobie zob. grób 3. Spoczywać na marach zob … Słownik frazeologiczny
grób — m IV, D. grobu, Ms. grobie; lm M. groby «miejsce, gdzie się chowa zmarłego; zwykle wykopany w ziemi dół, często obmurowany, nad którym wznosi się pagórek, stawia pomnik itp.» Otwarty, świeży grób. Grób rodzinny. Groby królewskie. Groby… … Słownik języka polskiego
